Utył Jeszurun i wierzga - grubyś, tłusty, otyły. Boga, Stwórcę swego porzucił, zelżył Skałę, swoje ocalenie. (Pwt 32,15)
Tak często narzekamy, czy wręcz złorzeczymy Bogu, gdy dotykają nas nieszczęścia. Ale czy potrafimy z równą determinacją dziękować Mu i wielbić Go za dobro, które otrzymujemy?
Tak często mówimy – dlaczego Bóg zesłał lub dopuścił zło? Ale czy kiedykolwiek pytamy dlaczego (za co) otrzymaliśmy dobro? Gdzie tu jest sprawiedliwość ze strony człowieka w stosunku do Stwórcy?
jesień 2000
