Przygotowanie: chrzest w Jordanie i kuszenie na pustyni (Mk 1,9-13)
Jezus będzie chrzcić Duchem Świętym (Mk 1,8)
Jezus uczył jak ten, który ma władzę (Mk 1,22)
Jezus głosił naukę z mocą (Mk 1,27)
Jezus wstawał nad ranem, gdy było jeszcze ciemno, udawał się na miejsce pustynne, i tam się modlił (Mk 1,35)
Jezus chodził po całej Galilei, nauczając w synagogach i wyrzucając złe duchy (Mk 1,39)
Jezus przebywał w miejscach pustynnych, a ludzie zewsząd schodzili się do Niego (Mk 1,45)
Jezus jadł i pił z grzesznikami (Mk 2,16)
Jezus pozwalał, aby w pewnych sytuacjach Jego uczniowie nie pościli w czasie wyznaczonym przez tradycję (Mk 2,18)
Jezus pozwalał, aby w pewnych sytuacjach Jego uczniowie robili w szabat to, czego zakazywała tradycja (Mk 2,24)
Jezus surowo zabraniał złym duchom, aby Go ujawniały (Mk 3,12)
Jezus przywoływał do siebie tych, których sam chciał, a oni przychodzili do Niego (Mk 3,13)
Jezus przyznawał się do pokrewieństwa z tymi, którzy pełnią wolę Bożą (Mk 3,35)
Jezus objawił mesjańską tajemnicę swej misji tylko najbliższym uczniom, do innych natomiast przemawiał w przypowieściach, których dokładniej nie wyjaśniał, aby pozostały tajemnicą aż do Jego zmartwychwstania (Mk 4,11)
Jezus budził lęk przejawami Swojej mocy (Mk 4,41; 5,17)
Jezus był świadomy, gdy moc wychodziła od Niego (Mk 5,30)
Jezus nie mógł zdziałać żadnego cudu w Swojej ojczyźnie z powodu niedowiarstwa ludzi, którzy znali Go jako zwykłego człowieka (Mk 6,2-6)
Jezus rozsyłał uczniów po dwóch (Mk 6,7)
Jezus nakazał wysłanym uczniom, aby „strącali proch z nóg” na świadectwo dla domu lub miasta, które ich nie przyjmie (Mk 6,11)
Jezus dbał o odpoczynek swoich uczniów (Mk 6,31)
Jezus litował się nad tłumami, które były jak „owce, które nie miały pasterza” (Mk 6,34)
Jezus dbał o posiłek dla tłumów, które słuchały Jego nauki (Mk 6,35-44;8,1-9)
Jezus odprawiał uczniów i tłumy, a sam odchodził na górę, aby się modlić (Mk 6,46)
Jezus uzdrawiał wszystkich, którzy się Go dotknęli z wiarą (Mk 6,56)
Jezus wyrzuca współczesnym Sobie przywódcom duchowym, że uchylili przykazania Boże, a trzymają się ludzkiej tradycji (Mk 7,5-8)
Jezus chciał, żeby nikt o Nim nie wiedział, ale nie zawsze mógł pozostać w ukryciu (Mk 7,24)
Jezus surowo przykazywał Swoim najbliższym uczniom, którzy rozpoznali w Nim Mesjasza/Chrystusa, żeby nikomu o Nim nie mówili (Mk 8,29-30)
Jezus swym uczniom mówił zupełnie otwarcie, że Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć, że będzie zabity, ale po trzech dniach zmartwychwstanie (Mk 8,31-32)
Jezus zgromił Piotra, gdy ten zaczął odwodzić Go od Jego misji, myśląc na sposób ludzki, a nie Boski (Mk 8,32-33)
Jezus zganił Swych uczniów, że nie rozumieją istoty Jego posłannictwa przekraczającego zaspakajanie potrzeb doczesnych (Mk 8,16-21)
Jezus jedyny raz za życia ziemskiego objawił się uczniom „w postaci Bożej” podczas przemienienia na Górze Tabor (Mk 9,2-8)
Jezus wyrzucał Swym uczniom brak wiary w moc modlitwy i postu (Mk 9,19.29)
Jezus przemawiał w sposób nie zawsze zrozumiały nawet dla najbliższych uczniów (Mk 9,32)
Jezus Pragnął, aby dzieci miały nieutrudniony dostęp do Niego, gdyż do takich należy Królestwo Boże (Mk 10,14)
Jezus patrzył z miłością na szukających drogi doskonałości (Mk 10,21)
Jezus zdążając do Jerozolimy, gdzie miał dopełnić Swoją misję, wyprzedzał tych, którzy byli z Nim w drodze, tak, że się dziwili i byli strwożeni (Mk 10,32)
Jezus nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać Swoje życie na okup za wielu (Mk 10,45)
Jezus potrafił unieść się gniewem w słusznej sprawie (Mk 11,15-17)
Jezus nie odpowiadał wprost na pytania członków ówczesnej elity duchowej, jakim prawem czyni to, co czyni i kto dał Mu władzę, żeby to czynić (Mk 11,28-33)
Jezus był prawdomówny i na nikim Mu nie zależało, bo nie oglądał się na osobę ludzką, lecz drogi Bożej w prawdzie nauczał (Mk 12,14)
Jezus budził podziw (Mk 12,17)
Jezus był chętnie słuchany (Mk 12,37)
Jezus drżał i odczuwał trwogę przed godziną próby (Mk 14,33)
Jezus przed męką upadł na ziemię i modlił się, żeby – jeśli to możliwe – ominęła Go ta godzina (Mk 14, 35)
Jezus zdał się całkowicie na wolę Ojca (Mk 14,36)
Jezus poddał się biegowi wydarzeń (Mk 14,42)
