- Przygotowanie: chrzest w Jordanie i kuszenie na pustyni (Mk 1,9-13)
- Jezus będzie chrzcić Duchem Świętym (Mk 1,8)
- Jezus uczył jak ten, który ma władzę (Mk 1,22)
- Jezus głosił naukę z mocą (Mk 1,27)
- Jezus wstawał nad ranem, gdy było jeszcze ciemno, udawał się na miejsce pustynne, i tam się modlił (Mk 1,35)
- Jezus chodził po całej Galilei, nauczając w synagogach i wyrzucając złe duchy (Mk 1,39)
- Jezus przebywał w miejscach pustynnych, a ludzie zewsząd schodzili się do Niego (Mk 1,45)
- Jezus jadł i pił z grzesznikami (Mk 2,16)
- Jezus pozwalał, aby w pewnych sytuacjach Jego uczniowie nie pościli w czasie wyznaczonym przez tradycję (Mk 2,18)
- Jezus pozwalał, aby w pewnych sytuacjach Jego uczniowie robili w szabat to, czego zakazywała tradycja (Mk 2,24)
- Jezus surowo zabraniał złym duchom, aby Go ujawniały (Mk 3,12)
- Jezus przywoływał do siebie tych, których sam chciał, a oni przychodzili do Niego (Mk 3,13)
- Jezus przyznawał się do pokrewieństwa z tymi, którzy pełnią wolę Bożą (Mk 3,35)
- Jezus objawił mesjańską tajemnicę swej misji tylko najbliższym uczniom, do innych natomiast przemawiał w przypowieściach, których dokładniej nie wyjaśniał, aby pozostały tajemnicą aż do Jego zmartwychwstania (Mk 4,11)
- Jezus budził lęk przejawami Swojej mocy (Mk 4,41; 5,17)
- Jezus był świadomy, gdy moc wychodziła od Niego (Mk 5,30)
- Jezus nie mógł zdziałać żadnego cudu w Swojej ojczyźnie z powodu niedowiarstwa ludzi, którzy znali Go jako zwykłego człowieka (Mk 6,2-6)
- Jezus rozsyłał uczniów po dwóch (Mk 6,7)
- Jezus nakazał wysłanym uczniom, aby „strącali proch z nóg” na świadectwo dla domu lub miasta, które ich nie przyjmie (Mk 6,11)
- Jezus dbał o odpoczynek swoich uczniów (Mk 6,31)
- Jezus litował się nad tłumami, które były jak „owce, które nie miały pasterza” (Mk 6,34)
- Jezus dbał o posiłek dla tłumów, które słuchały Jego nauki (Mk 6,35-44;8,1-9)
- Jezus odprawiał uczniów i tłumy, a sam odchodził na górę, aby się modlić (Mk 6,46)
- Jezus uzdrawiał wszystkich, którzy się Go dotknęli z wiarą (Mk 6,56)
- Jezus wyrzuca współczesnym Sobie przywódcom duchowym, że uchylili przykazania Boże, a trzymają się ludzkiej tradycji (Mk 7,5-8)
- Jezus chciał, żeby nikt o Nim nie wiedział, ale nie zawsze mógł pozostać w ukryciu (Mk 7,24)
- Jezus surowo przykazywał Swoim najbliższym uczniom, którzy rozpoznali w Nim Mesjasza/Chrystusa, żeby nikomu o Nim nie mówili (Mk 8,29-30)
- Jezus swym uczniom mówił zupełnie otwarcie, że Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć, że będzie zabity, ale po trzech dniach zmartwychwstanie (Mk 8,31-32)
- Jezus zgromił Piotra, gdy ten zaczął odwodzić Go od Jego misji, myśląc na sposób ludzki, a nie Boski (Mk 8,32-33)
- Jezus zganił Swych uczniów, że nie rozumieją istoty Jego posłannictwa przekraczającego zaspakajanie potrzeb doczesnych (Mk 8,16-21)
- Jezus jedyny raz za życia ziemskiego objawił się uczniom „w postaci Bożej” podczas przemienienia na Górze Tabor (Mk 9,2-8)
- Jezus wyrzucał Swym uczniom brak wiary w moc modlitwy i postu (Mk 9,19.29)
- Jezus przemawiał w sposób nie zawsze zrozumiały nawet dla najbliższych uczniów (Mk 9,32)
- Jezus Pragnął, aby dzieci miały nieutrudniony dostęp do Niego, gdyż do takich należy Królestwo Boże (Mk 10,14)
- Jezus patrzył z miłością na szukających drogi doskonałości (Mk 10,21)
- Jezus zdążając do Jerozolimy, gdzie miał dopełnić Swoją misję, wyprzedzał tych, którzy byli z Nim w drodze, tak, że się dziwili i byli strwożeni (Mk 10,32)
- Jezus nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać Swoje życie na okup za wielu (Mk 10,45)
- Jezus potrafił unieść się gniewem w słusznej sprawie (Mk 11,15-17)
- Jezus nie odpowiadał wprost na pytania członków ówczesnej elity duchowej, jakim prawem czyni to, co czyni i kto dał Mu władzę, żeby to czynić (Mk 11,28-33)
- Jezus był prawdomówny i na nikim Mu nie zależało, bo nie oglądał się na osobę ludzką, lecz drogi Bożej w prawdzie nauczał (Mk 12,14)
- Jezus budził podziw (Mk 12,17)
- Jezus był chętnie słuchany (Mk 12,37)
- Jezus drżał i odczuwał trwogę przed godziną próby (Mk 14,33)
- Jezus przed męką upadł na ziemię i modlił się, żeby – jeśli to możliwe – ominęła Go ta godzina (Mk 14, 35)
- Jezus zdał się całkowicie na wolę Ojca (Mk 14,36)
- Jezus poddał się biegowi wydarzeń (Mk 14,42)
.
