Lata 1980 – 2002 w życiu Polski: czy to lata stracone?


Wpływ stanu wojennego (1981) i lat następnych (do 1989) – gwałt zadany nadziei, brutalizacja życia, łamanie charakterów – trafił na dusze nieuformowane (zabrakło głębokiej formacji duchowej). W kategoriach społecznych – zabrakło pozytywistycznej pracy u podstaw – przerost uczuć romantycznych z jednej strony, a z drugiej brak zaangażowania ze strony ówczesnych elit opozycyjnych w budowanie fundamentów demokratycznego państwa obywatelskiego.

Nasza rzeczywistość gospodarcza (po 1989) – naród nie był przygotowany (naród jako zbiór pojedynczych osób) na przyjecie wolności (narodowej i gospodarczej) – nie był przygotowany wewnętrznie na ryzyko wolności, na trud dokonywania właściwych wyborów, na wierność wartościom (zabrakło chyba wręcz poczucia wartości) → „wszystko ci wolno, ale nie wszystko jest dobre” (por..1 Kor 6, 12) Skutki: seksualizacja życia; wynaturzenia; pijaństwo; nikotynizm; narkomania; brutalność zachowań; wulgarność języka; okrucieństwo; materializm; niekontrolowany egoizm; poganizacja życia; sekciarstwo; okultyzm; satanizm; ekologizm; kultura „pop-idoli” - ”pop-kultów” - ”pop-ikon”; bezrefleksyjność; zanik cech kobiecości/męskości; bezpańskie dzieci; dyktatura mediów – wypaczone wzorce; wszechobecna reklama; globalizacja grzechu; brak szacunku dla starości; zanik poczucia opiekuńczości i życzliwości; hałas; promocja brzydoty – zanik wrażliwości na piękno; obżarstwo; złodziejstwo; zanik uczuć wyższych; zanik poczucia obowiązku – ducha służby; piekło na ziemi.

Nowa WIEŻA BABEL? Potrzebny nowy POTOP? Zagłada SODOMY i GOMORY?

SOLIDARNOŚĆ to CHRYSTUS / CHRYSTUS to SOLIDARNOŚĆ


2002